Deze beelden bevragen de relatie tussen menselijke creaties en de natuur. In het straatbeeld heeft de natuur haar weg gevonden tussen de tegels, muren en gebouwen, waardoor er een boeiende interactie ontstaat. Dit fenomeen laat zien hoe veerkrachtig de natuur is, en hoe ze altijd een manier vindt om terug te keren, zelfs in door mensen gedomineerde omgevingen.
Deze beelden roepen de vraag op of de harmonie tussen mens en natuur nog mooier had kunnen zijn als de menselijke aanwezigheid minder dominant was geweest. Ze nodigen uit tot reflectie over hoe we onze leefomgeving ontwerpen en hoe we ruimte kunnen geven aan de natuur om haar eigen schoonheid te laten zien.
